Şiir

Başlangıcında ulu yolların, ya da yol ayrımlarında bir başınayızdır çoğu zaman bir başına, teke tek karşı koymak dövüşmek düşer payımıza. Bir başınayızdır çoğu zaman, dağlar, sahip çıkar hüznümüze, geceleri yırtıp gelen ışığın gürültüsündedir damarlarımızı patlatan, öfkemizi hüzne kaçıran büyük hırs… Asi Yakılsın Dağlara / 1992

Daralan kentlerin taş eskiziyle tanımadık kaygan of yüzlerde ifadesi eksik yüzüstü bırakılan karakalem çalışmasıyım belki Erteledikçe geceyi depreşiyor su kıyısına çanla düşürdüğüm kelebek kanadı tiril tiril elimde yampiri kayan mavi yengeç sabrıyla...

Uçurtmasıyla bir çocuk kuşlarla kanatlanırken göğe nasıl öldürülebilir kentin kalbinde nasıl düşürülebilir gaz bulutuyla ah resmin geliyor aklıma ne kadar çocuk ne kadar umutlu.

Kalbine komşu iç yanılgılarınla kanatır gövdene meyilli su limon ağaçlarının tragedyasını çizmiş arılar gündüze susar upuzun leylak alnında göğe kıyı yağmur kuşları içine sığmaz yıktığın bulut çiti uzarsın dutların arasından anlamadığın dillerle...

I/ Baba diyorum, incinmiş yazdan bir ıslık çamların ağzına yakışık çok orman ki sığla geçitlerinden güneyli yaz sağanakları kaçkını nane kokuşlu iç bahçelerimde eksilmiş narlar dalında kallavi alnıma inmiş Toroslar dikine, mor...

O yamaçların dik çocuklarıyız uzak kıyılarında mitos kuşları ısırınca göğün kırkıncı dilini indik bayırları bir dal nergisle serçelerin dağıldığı bahçelere erken vardık andımızmış ölüm.

s/ağır bir kavga                                   birisi murç, diğeri oraksız çekiçti ellerimizde ışıltılarını taşıyarak uçuk al rengi teninde yol yol kor gözlerimizle yarıp geçeceğiz öteki ucu kıyamete açılan tünellerin karanlığından  yıkıcı...

Fırtına Kuşu Gönlüm düşlerime sakladığın ışıkları söküyorum bakışlarından şimdi o mavi hasreti kuşanıp, ararken daracık sokaklarından işte orada molasız bir fırtına kuşudur gönlüm. uzakları miyopsuz gören şiirin çiçekleri ve kar...

TAMLASANA   Uyandım yine eksik yanımla tamlasana elimi yüzümü yıkasana sevginle ayı alıp güneşini koy gökyüzüme hadi durma gülüşünü giyindir işe giderken ellerini koy çantama aman ha unutma yanağımda kalsın dudakların merak etme yüreğin...

KARANLIKTA İKİ KİŞİ Kapadım gözlerimi dünyaya bir sinemadaymışım yanlış bir filmin ortasındaymış bedenim aklımı kullanıyorum hiç durmadan kullanıyorum düşlerimi getirsin diye buraya getirsin seni sonra herkes kalsın onlar ve ötekiler biz çıkıp...

DÖNMEK ZAMANI Yağmurlar karartırdı caddeyi bazı akşamlar sokak lâmbalarının ürkek bir zamanıydı mevsimler bütün hızıyla ve hep bize rağmen yer değiştirirken dışarda baş ucumuzda mektuplar solgun çiçekler kitaplar yaz sabahlarına kurulmuş...

KARANLIKTA İKİ KİŞİ Kapadım gözlerimi dünyaya bir sinemadaymışım yanlış bir filmin ortasındaymış bedenim aklımı kullanıyorum hiç durmadan kullanıyorum düşlerimi getirsin diye buraya getirsin seni sonra herkes kalsın onlar ve ötekiler biz çıkıp...